استراتژی ناتو در افغانستان عنوان سخنرانی بود که در زمستان سال 1387 در پژوهشکده مطالعات راهبردی ایران با موضوع راهبرد ناتو در افغانستان ارائه شد .در ذیل بخشهایی از این سخنرانی حضورتان تقدیم می گردد.
دکتر سردار محمد رحیمی
مقدمه :
حدود 7 سال از حضور ناتو در افغانستان می گذرد . علی رغم موفقیت های نسبی ناتو در زمینه مبارزه با تروریسم و برقراری ثبات نسبی در بیشتر نقاط افغانستان هنوز اهداف اولیه ناتو در افغانستان محقق نشده است . تقویت یافتن مجدد نیروهای طالبان و القاعده و طولانی مدت شدن جنگ در افغانستان نشان می دهد باید بازنگری در اهداف ،عملکرد و شیوه های اجرایی ناتو در افغانستان صورت پذیرد.
ارزیابی مجدد از اهداف و فعالیت های ناتو در افغانستان کمک می نماید تا بتوان از فرصت های باقیمانده برای بهبود فعالیت ها و موفقیت این سازمان در کشور استفاده نمود.
در این گزارش راهبردی ایتدا ضمن معرفی سازمان ناتو و ارتباط ان با نیروهای بین المللی ایساف و شرح اهداف و وظایف این سازمان به ارزیابی عملکرد و اهداف ان پرداخته و راهکارهایی مبتنی بر شرایط عینی کشور ارائه خواهد گردید.
سازمان ایساف چیست و از چه زمانی با افغانستان آمد؟
در 12 سپتامبر 2001 ناتو تفسیر موسّع از ماده 5 منشور خود به عمل آورد و حمله 11 سپتامبر را حمله به تمام اعضا تلقی کرد. ایساف عنوان نیروهایی است که در جریان کنفرانس بن (2001) برای تشکیل دولت جدید افغانستان بهوجود آمد. این نیرو در حال حاضر بیش از 52 هزار نفر از 41 کشور از اعضای ناتو و غیر عضو ناتو را دربرمیگیرد
ناتو از چه زمانی به افغانستان آمد؟
ناتو از 11 اگست 2003 فرماندهی این نیروها را بهعهده گرفت. ایساف که در ابتدا بهعنوان نیروی غیرنظامی (موافقتنامه بن 2001) و قطعنامههای 1386 و 1510 فوریه 2002 شورای امنیت سازمان ملل متحد ایجاد گردید بیشتر مأموریتش حفظ صلح و تحکیم صلح را دربرمیگیرد که از طریق تیمهای بازسازی ولایتی (PRT) در 4 مرحله به 26 ولایت افغانستان گسترش یافته است.
پس از اشغال افغانستان در سال 2001 مسئولیت اصلی بهاصطلاح جنگ با تروریسم در این کشور بهعهده نیروهای عملیات آزادی پایدار با فرماندهی امریکا بود. تعداد این نیروها از 20 هزار نفر سرباز در سال 2001 اکنون به حدود 10 تا 15 هزار نفر کاهش یافته است. این کاهش نیرو بیشتر بهخاطر سهمگرفتن ناتو در عملیات نظامی علیه شبکههای افراطگرایی بعد از ژانویه 2006 است.
امروزه کشورهایی همانند استرالیا و مقدونیه که رسماً عضو ناتو نیستند نیز در چهارچوب نیروهای ایساف به افغانستان نیرو اعزام کردهاند.
ایساف که در ابتدا مأموریت بهاصطلاح جنگ علیه تروریسم را برعهده نداشت با پذیرش فرماندهی ناتو بهتدریج از سال 2006 عملاً جایگزین فرماندهی امریکا در نیروهای ائتلاف در جنگ علیه تروریسم نیز شده است. با این وجود تفکیک عملیات این دو نیرو در عرصه عمل بهسختی صورت میگیرد.
بیشترین تعداد نفرات نیروهای ایساف از آن امریکا است که شمارشان به بیش از 19000 نفر میرسد و حوزه فعالیتشان بیشتر در شرق و جنوب افغانستان است. انگلیسیها، آلمانیها و ایتالیاییها بهترتیب با داشتن بیش از 7 هزار، 3 هزار و 2 هزار نیرو پس از امریکا بالاترین تعداد نیروهای نظامی را در قالب نیروهای تحت رهبری ناتو در ایساف دارا هستند.
اتریش و سوئیس نیز دارای کمترین نفرات در چهارچوب این نیروها هستند. گرجستان بهعنوان عضوی از نیروهای ایساف فقط یک نیرو را جهت مشارکت در این عملیات اعزام کرده است.
کرزای و دبیرکل ناتو در 6 سپتامبر 2006 اعلامیه همکاری بلندمدت ناتو و افغانستان را امضا کردند که چهارچوب همکاری بلندمدت آنها را بهصورت دوجانبه تعیین و ترسیم میکند. بنابراین موافقتنامه، ناتو در آموزش ارتش و پلیس ملی افغانستان، تقویت جایگاه دولت در ولایتها و بازسازی، نقش برجستهای برعهده میگیرد.
ساختار ناتو در افغانستان چگونه است؟
ساختار ناتو در افغانستان از پنج بخش مرکز فرماندهی، نیروی ویژه هوایی، فرماندهی منطقهای، پایگاههای حمایت و تیمهای بازسازی استانی تشکیل شده است
اهداف ناتو در افغانستان؟
ناتو از طریق قوای کمکی امنیت ملی تحت فرمان سازمان ملل متحد(ایساف) به دولت افغانستان در اعمال و انکشاف قدرت و نفوذش در کشور کمک می کند و شرایط را برای ایجاد ثبات و بازسازی افغانستان آماده می کند.
سهمگیری ISAF در این پروسه عبارت از مهیا ساختن امنیت سات جهت انکشاف و ترقی.
وظایف نظامی اصلی قوای ایساف عبارتند از کمک به دولت افغانستان در اعمال و انکشاف قدرت و نفوذش در کشور و آماده کردن شرایط برای ایجاد ثبات و بازسازی افغانستان با همکاری با قوای امنیت ملی افغانستان ، هدایت و پشتیبانی اردوی ملی افغانستان و همچنین حمایت ازبرنامه های دولت افغانستان در خلع سلاح قوای غیر دولتی .
در صورت درخواست دولت افغانستان، قوای ایساف همچنین به حمایت از دولت افغانستان و تلاش های بینالمللی در مبارزه با مواد مخدر می پردازد(این اقدامات شامل شرکت در قلع و قمع خشخاش، نابودی تجهیزات آمادهسازی آن و یا اغدام نظامی علیه تولید کنندگان خشخاش نمی شود). قوای ایساف همچنین تا حد توان در عملیات های بشردوستانه که با هماهمگی سازمانهای دولتی افغانستان انجام می شوند کمک می کند .
حضور امنیتی مشهود
قوای ایساف گشت های متناوبی در افغانستان انجام میدهند.
تقریبا هر هفته 600 گشت توسط این قوا انجام می شود که حدود صد گشت با همکاری پلیس ملی افغانستان و اردوی ملی افغانستان انجام می شود.
تیم های بازسازی منطقهای- کسترش ثبات
تیم های بازسازی منطقهای (PRTs) لبهِ مقدم حضور ناتو-ایساف در افغانستان هستند. این تیم های کوچک متشکل از گروهی از افراد نظامی و غیرنظامی هستند که در مناطق مختلف افغانستان برای ایجاد امنیت برای قوای کمکی و همچنین بازسازی افغانستان کار میکنند. آنها بخشی مهم از استراتژی سه قسمتی افغانستان یعنی امنیت، حکومت و انکشاف می باشند و در گسترش ثبات در این کشور دخیل اند.
علاوه بر گشت ها و عملیاتهای امنیتی متناوب، تیم های بازسازی منطقهای ناتو-ایساف همچنین در ترمیم مدارس و امکانات صحی، ترمیم منابع آب، تامین کمکهای تخنیکی کشاورزی و سایر پروژههای نظامی و غیرنظامی سهیم اند.
ناتو هدایت بخش نظامی26 تیم های بازسازی منطقهای را بر عهده دارد.
آموزش و هدایت
ایساف به آموزش اولین واحدهای اردوی ملی جدید افغانستان و پلیس ملی این کشور کمک می کند. این عمل شامل حمایت از اردوی ملی افغانستان با بکارگیری گروههای کوچکی از افسران باتجربه و افسران درجهدار میباشد که به رهبری و هدایت واحدهای اردوی ملی افغانستان می پردازند.
حذف سلاح
قوای ناتو به حمایت از دولت افغانستان در انتقال سلاحهای سنگین (مانند تانک و توپ) متعلق به احزاب نظامی مختلف و انبار آنها در مناطق تحت کنترل دولت میپردازند. تا به امروز بیش از 10هزار سلاح سنگین جمع آوری شدهاند و حدود 34 هزار سلاح سبک نیز از دسترس عموم خارج شدهاند. این عمل در واقع اقدامی مهم در انکشاف بیشتر اردوی ملی توانمند افغانستان میباشد، چراکه بطور احتمال اغلب این سلاح ها برای تجهیز اردو بکار میروند.
همچنین قوای ایساف در پشتیبانی از خلع سلاح و استقرار مجدد بیش از 61 هزار جنگندهِ سابق شرکت داشته و به دولت افغانستان در خلع سلاح حدود 120 هزار نفر اعضای گروههای نظامی نامشروع و غیرقانونی که به زندگی غیرنظامی برگشت داده شدند، کمک کرده است.
عملیاتهای پشتیبانی از اردو و پلیس افغانستان شامل پاکسازی و انهدام مهمات عملنکرده میباشد که امکان استفاده از آنها برای تجهیزات انفجاری وجود دارد. این عمل برای امنیت افغانستان در درازمدت ضروری است.
ایجاد راه ورودی به کشور
ایساف همچنین به کنترل و هدایت فرودگاه بینالمللی کابل اشتغال دارد که در واقع ورودی اصلی به افغانستان محصور در خشکی میباشد. این فرودگاه پروازهای نظامی و هم غیرنظامی را تحت پوشش قرار میدهد و روزانه بیش از 110 پرواز در این فرودگاه صورت میگیرد که اکثرا تجاری هستند. هدف نهایی برخورداری از ترانزیت هوایی به افغانستان در 24 ساعت روز و هفت روز هفته است.
پشتیبانی از واقعات مهم
از 14 دسامبر 2003 تا 2 جون 2005، ایساف با موفقیت هدایت واقعات سیاسی مهم در کابل، تشکیل جلسهِ قانونی لویه جرگه- یک کنسول ویژه برای افغانستان که قانون اساسی جدیدی برای این کشور تنظیم کرد، را بر عهده داشته است. ایساف در تامین امنیت طی این عملیات به قوای افغانی کمک بسیاری کرد.
ایساف همچنین در تامین امنیت برگزاری انتخابات تاریخی ریاست جمهوری در 24 اکتبر و همچنین انتخابات مجلس ملی و کنسول ناحیهای افغانستان در سپتامبر 2005 مشارکت داشت که این کارها را از طریق عملیاتهای زمینی، هوایی و افزایش قوای در صحنه انجام داد.
چه کسی مسئول است؟
هماهنگی و سمت و سوی سیاسی رسالت ناتو توسط کنسول آتلانتیک شمالی تعیین میشود.
ستاد عملیاتی ارشد ناتو بر اساس هدایات سیاسی کنسول-قوای متحد ستاد عالی در اروپا (SHAPE) در شهر منس بلژیک، دستورات استراتژیک و کنترل را انجام می دهد.
پس از SHAPE، قرارگاه فرماندهی دیگری، قوای مشترک قرارگاه (jfcb) برانسام، در هلند در سطح عملیاتی مسئول تدارک قوا، قرارگیری و حفظ عملیات است.
ایساف خود به 4 بخش اصلی تقسیم می شود:
* ستادهای ایساف به تشکیلات چندملیتی کابل فرمان می دهد و در حیطهِ مسئولیتهایش عملیاتها را هدایت می کند. در کار سازمان ملل، حکومت موقت افغانستان و سازمانهای دولتی و غیردولتی این کشور مشارکت دارد.
* تشکیلات چندملیتی کابل ستادهای تاکتیکی ایساف که مسئول طرحریزی و اجرای گشتها و عملیاتهای مشارکتی نظامی-غیرنظامی روزانه می باشد.
* فرودگاه بینالمللی کابل ایساف در عملکرد کلی فرودگاه به وزارت صنایع هوایی و گردشگری افغانستان کمک می کند.
* تیمهای بازسازی منطقهای (PRTs): تیمی از پرسنل نظامی که در مناطق و نواحی مختلف افغانستان برای گسترش قدرت حکومت مرکزی افغانستان و تسهیل انکشاف و بازسازی کشور کار میکند.
بخشی از تلاشی گسترده
ناتو به همکاری با قوای افغان و همچنین پشتیبانی از رسالت سازمان ملل در افغانستان میپردازد.
رسالت و ماموریت ناتو متفاوت از عملیات آزادسازی آمریکا در افغانستان است. ایساف بر ثبات و امنیت تاکید دارد، در حالیکه قوای ائتلافی تحت هدایت آمریکا در عملیاتهای ضد تروریستی مشارکت دارند.
این عملیات چگونه بوجود آمد؟
ایساف در ارتباط با کنفرانس بن در دسامبر 2001، پس از برکناری حکومت طالبان ایجاد شد. رهبران مخالف افغان که در این کنفرانس شرکت داشتند، با ایجاد یک دولت جدید به نام دولت موقت افغانستان بازسازی کشور را آغاز کردند. همچنین قوای بینالمللی تحت نظارت سازمان ملل برای کمک به حکومت موقت افغانستان ایدهای دیگر برای ایجاد محیطی امن در کابل و اطراف آن و همچنین پشتیبانی از شروع بازسازی در افغانستان بود.
مفهوم قوهء بین المللی تعهد شده ملل متحد جهت کمک مقامات ذی صلاح دولت تازه ایجاد انتقالی افغانستان همچنان برای ایجاد ماحول محفوظ در داخل و اطراف افغانستان و کمک برای بازسازی افغانستان بود.
این توافقات راه را برای یک مشارکت سه طرفه بین حکومت موقت افغانستان، قوای کمکی سازمان ملل و قوای ایساف آماده کردند.
ایساف قوایی از طرف سازمان ملل نیست، بلکه ائتلافی از داوطلبان تحت نظارت شورای امنیت سازمان ملل می باشد (هشت مصوبهِ شورای امنیت سازمان ملل شامل 1386، 1413، 1444، 1510، 1563، 1623، 1659 و 1707 در ارتباط با ایساف می باشد). یک قرارداد تخصصی مفصل بین فرماندهِ قوای ایساف و حکومت موقت افغان در واقع راهنمایی برای عملیاتهای ایساف است.
در ابتدا ملتهای داوطلب هر شش ماه هدایت ایساف را داوطلبانه بر عهده می گرفتند. اولین ماموریت ایساف را انگلستان بر عهده گرفت. ترکیه نیز ماموریت دوم ایساف را انجام داد. سومین ماموریت ایساف در فبروری 2003، توسط آلمان و هلند و تحت حمایت سازمان ملل انجام شد.
ناتو فرماندهی ایساف را بر عهده می گیرد
از 11 آگست 2003، ایساف تحت هدایت و پشتیبانی ناتو قرار گرفته و کشورهای عضو گروه مشارکت منابع مالی مورد نیاز آنرا تامین میکنند. این متحدین مسئول فرماندهی، هماهنگی و طرحهای قوای ایساف است. این طرح ها شامل ایجاد ستادها و مراکز فرماندهی قوا در افغانستان است.
نقش ناتو در هدایت و فرماندهی ایساف در آگوست 2003 باعث پایان یافتن مشکلات مربوط به یافتن کشورهای داوطلب برای انجام ماموریتهای ایساف و همچنین مشکلات مربوط به ایجاد یک ستاد جدید در محیطی پیچیده در هر شش ماه شد. وجود ستادهای ناتو این امکان را برای کشورهای کوچکتر که به تنهایی نمی توانستند ماموریتهای ایساف را انجام دهند ایجاد کرد که نفشی قابل توجه در ستادهای چند-ملیتی بر عهده گیرند.
در نوامبر 2003، ناتو آقای حکمت سکین وزیر ترکیه را به عنوان نمایندهِ ارشد غیرنظامی در افغانستان انتخاب کرد. در آگوست 2006، وزیر ستین جای خود را به دان اورتس سفیر هلند داد. نمایندهِ ارشد غیرنظامی مسئول انکشاف ابعاد سیاسی-نظامی تعهدات متحدین در مورد افغانستان میباشد و هدایتهای لازم را از کنسول آتلانتیک شمالی دریافت میکند. وی در هماهنگی با فرماندهِ ایساف، سازمان ملل، حکومت مؤقت افغانستان و همچنین سایر نمایندگان جوامع بینالمللی موجود در کشور مانند اتحادیهِ اروپا کار میکند.
افزایش حضور ناتو در افغانستان
کارهای ایساف در ابتدا تنها محدود به برقراری امنیت در کابل و اطراف آن بود. در اکتبر 2003، سازمان ملل حکم ایساف را برای تحت پوشش قرار دادن کل افغانستان گسترش داد(UNSCR1510) و شرایط را برای انکشاف ماموریت ایساف آماده کرد.
مرحله اول: به سمت شمال
در دسامبر 2003، کنسول آتلانتیک شمالی، نهاد اصلی تصمیمگیری در ناتو، فرماندهِ ارشد متحدین-ژنرال جیمز جونز- را مجاز به انکشاف ایساف از طریق به عهده گرفتن فرماندهی تیم های بازسازی منطقهای(PRT) در کوندز کرد.
تیم های بازسازی منطقهای تیم هایی کوچک متشکل از گروهی از افراد نظامی و غیرنظامی هستند که در مناطق مختلف افغانستان برای ایجاد امنیت برای قوای کمکی و همچنین بازسازی افغانستان کار میکنند. نقش آنها در پشتیبانی از سه ستونتوافقنامهِ بن یعنی امنیت، بازسازی و ثبات سیاسی در افغانستان بسیار مهم است. . در سال 2003، غیر از تیم های بازسازی منطقهای کوندز، هشت تیم های بازسازی منطقهای دیگر تحت فرماندهی گروه آزادی عملیاتی- یک گروه عملیانی نظامی تحت هدایت آمریکا که بر ضد اهداف تروریستی در افغانستان کار میکند- نیز فعال بودند.
در 31 دسامبر 2003، بخش نظامی تیم های بازسازی منطقهای کوندزبه عنوان یک طرح پیلوت و اولین گام در انکشاف ماموریت تحت فرماندهی ایساف درآمد.
شش ماه بعد، در 28 جون 2004، در جلسهِ سران دولتهای ناتو در استانبول، ناتو عنوان کرد که چهار تیم بازسازی منطقهای دیگر در شمال کشور ایجاد میکند: در مزارشریف، میمانا، فیضآباد و بقلان.
این عملیات در اول اکتبر 2004 به اتمام رسید و بدین ترتیب فاز اول انکشاف ایساف انجام شد. زمینهِ فعالیت ایساف بیش از 3600 کیلومتر مربع در داخل و اطراف کابل و حدود 185 هزار کیلومتر مربع در شمال را تحت پوشش قرار داد و ماموریت آن بر وضعیت امنیتی بیش از 9 ناحیهِ شمالی تاثیر داشت.
مرحله دوم: به سمت غرب:
در 10 فبروری 2005، ناتو عنوان کرد که ایساف به سمت غرب افغانستان انکشاف بیشتری خواهد داشت.
این عملیات در 31 می 2005 زمانی که ایساف فرماندهی دو تیم بازسازی منطقهای دیگر در نواحی هرات و فراه و همچنین یک پایگاه پشتیبانی (مرکز لجستیک) را در هرات بر عهده گرفت، آغاز شد.
در شروع سپتامبر، دو تیم بازسازی منطقهای دیگر در غرب کار خود را شروع کردند، یکی در چاگچاران، مرکز ناحیهِ قور و دیگری در کال-نو مرکز ناحیهِ باقدیس که بدین ترتیب انکشاف ایساف در غرب تکمیل شد.
در این زمان ماموریت گستردهِ ایساف مجموعا نه تیم بازسازی منطقهای در شمال و غرب را شامل میشود که کمکهای امنیتی لازم را در 50% از قلمروی افغانستان تامین میکنند. متحدین در این حال خود را برای انکشاف بیشتر ایساف به سمت جنوب آماده میکردند.
در سپتامبر 2005، متحدین همچنین بیش از 2000 قوای جدید بطور موقت برای پشتیبانی از انتخابات منطقهای و پارلمانی افغانستان در 18 سپتامبر بکار گرفتند.
مرحله سوم: به سمت جنوب
در هشتم دسامبر 2005، در جلسهای در ستاد ناتو در بروکسل، وزاری خارجی متحدین طرحی را امضا کردند که راه را برای انکشاف حضور ناتو در افغانستان باز کرد.
اولین بخش این طرح انکشاف ایساف در جنوب افغانستان طی سال 2006 بود که مرحله 3 نامیده شد.
این طرح در 31 ژولای 2006 زمانی که ایساف فرماندهی مناطق جنوبی را از قوای ائتلافی آمریکا گرفت به اجرا درآمد که بدین ترتیب شش ناحیهِ دیگر یعنی دیکوندی، هلمند؛ قندهار، نیمروز، اورزگان و زابل و چها تیم بازسازی منطقهای دیگر تحت فعالیت ایساف درآمدند.
در آن زمان تعداد تیمهای بازسازی منطقهای تحت پوشش ایساف به 13 عدد در شمال، غرب و جنوب افغانستان رسید که حدودا سهچهارم قلمروی این کشور را شامل میشدند.
تعداد قوای ایساف نیز با افزایشی زیاد از 10000 به بیش از 20000 رسید.
مرحله چهارم: انکشاف ایساف به سمت شرق و تحت پوشش قراردادن کل افغانستان
در 5 اکتبر 2006، ایساف با گرفتن فرماندهی مناطق شرقی از قوای ائتلافی آمریکا، مرحلهِ نهایی انکشاف خود را به اجرا درآورد.
علاوه بر انکشاف زمینههای عملیاتی متحدین، طرحهای عملیاتی اصلاح شدهِ ایساف زمینه را برای حضور بیشتر ایساف در افغانستان فراهم کرد. این شامل بکارگیری تیمهای هدایت عملیاتی ایساف و تیمهای رابط برای حمایت از اردوی ملی افغانستان در سطوح مختلف فرماندهی است. این تیمها شامل گروههای کوچکی از افسران باتجربه و درجهدارمیباشد که به رهبری و هدایت واحدهای اردوی ملی افغانستان می پردازند.
ناتو در افغانستان
ناتو یکی از مولفههای کلیدی جامعهء بین المللی در افغانستان است که مقامات افغانی را در راه فراهم کردن امنیت و ثبات یاری رسانده و بدین ترتیب راه را برای نوسازی و برقراری حکومت موثر هموار میسازد.
جاپ دی هاپ شفنر منشی کل سازمان ناتو- "این در واقع یکی از سخت ترین کارهایی است که ناتو بر عهده دارد و اهمیت آن برای امنیت جهانی بسیار زیاد است."
هدف ناتو کمک به برقراری شرایطی است که افغانستان پس از دهه های متوالی درگیری و فقر بتواند صاحب یک دولت انتخابی، آرامش و امنیت شود.
نقش ناتو در قرارداد افغانستان بسیار مهم است، قرارداد افغانستان طرح 5 ساله بین دولت افغانستان و جامعهء بینالمللی است که شامل تعیین اهدافی برای برقرار ساختن امنیت، هدایت و پیشرفت اقتصادی در افغانستان می باشد.
تعهدات ناتو در این زمینه شامل سه بخش است:
* هدایت و رهبری قوای کمکی امنیت ملی(ایساف)- قوایی بینامللی متشکل از 30 هزار عسکر که در افزایش قدرت و نفوذ قوای افغان در کشور کمک می کنند و شرایط را برای ایجاد ثبات و بازسازی افغانستان آماده می کنند.
* یک نمایندهء ارشد غیر نظامی که مسؤل انکشاف جنبه های نظامی و سیاسی تعهدات متحدین در قبال افغانستان است و ارتباطی مستقیم با قوای ایساف دارد و همچنین با دولت افغانستاان و سایر سازمان های بین المللی همکاری دارد و مسؤل برقراری ارتباط با کشورهای همسایه است.
* برنامه ای جامع برای همکاری با افغانستان که بر اصلاحات دفاعی، تاسیسات دفاعی و ابعاد نظامی اصلاحات در بخش امنیتی تمرکز دارد.
نماینده ارشد ملکی ناتو در افغانستان
مسئولیت نماینده ارشد ملکی پیشبرد اهداف سیاسی و نظامی متحدین در افغانستان، ایجاد ارتباط با دولت افغانستان، جامعه مدنی، نمایندگان جامعه بینالمللی و کشورهای همسایه است.
وی رسماً و علناً نماینده رهبری سیاسی متحدین در کابل است.
چه کسی هم اکنون مسؤلیت این سمت را به عهده دارد؟
سفیر فرناندو جینتیلینی، که تبعه ایتالیا میباشد، درماه می سال 2008 بعنوان نماینده ارشد ملکی ناتو در افغانستان تعیین شد و به تاریخ 23 جولای وظیفه خویش را اشغال کرد.
نقش prt ها در افغانستان چیست؟
پی تی آر ها که برای اولین بار در سال 2003 تاسیس شدند نقش آنها عبارت است از کمک به مقامات محلی در امور بازسازی و حفظ امنیت در ساحه.
پی تی آر هم اکنون با کمک همسایگان این کشور در حال فعالیت در افغانستان هستند. 12 عدد از این پی آر تی ها توسط آمریکا و 14 عدد از آنها توسط هم پیمانان ناتو و کشورهای ائتلافی هدایت می شوند. ی تی آر های تحت رهبری آمریکا از پرسنل اونیفورم پوشی که مسئول حفاظت و حمایت از تلاش های اجتماعی هستند و پرسنل غیر نظامی از وزارت امور خارجه، "یو اس اید" و وزارت کشاورزی تشکیل شده است.
اهداف پی آر تی ها:
* حمایت از دولت جمهوری اسلامی افغانستان در ایجاد یک محیط با ثبات تر و مصؤنتر؛
* کمک در توسعه حاکمیت دولت جمهوری اسلامی افغانستان؛
* حمایت از ابتکارات اصلاح سکتور امنیتی در جایکه مناسب باشد؛
* آماده ساختن زمینه برای کارهای بازسازی و تقویت اولویت های توسعه ملی؛
* تامین همآهنگی در فعالیت های بخشهای ملکی ؛ و
* نشان دادن تعهد جامعه بین المللی نسبت به آینده افغانستان.
وظایف مشخصتر پی آر تی ها عبارت اند از:
* بهبود وضعیت امنیتی برای مردم افغانستان از طریق مذاکره با رهبران محلی و فعالیت های اعتماد ساز و آرام ساختن ساحات احتمالی برخورد؛
* نظارت ، ارزیابی و حمایت از اقدامات اصلاح سکتور امنتیتی در همآهنگی نزدیک با یوناما، کشورهای رهبری کننده اصلاحات سکتور امنیتی و از طریق برنامه های دوجانبه؛
* کمک به دولت افغانستان در پخش تصامیم و پالیسی هایش به رهبران محلی؛
* تامین یک حضور قابل دید در ساحات تعین شده عملیات؛
* نظارت و ارزیابی اوضاع نظامی، سیاسی و ملکی در ساحات تعین شده عملیات؛
* فراهمسازی معلومات و استخبارات به قوماندانی آیساف COMISAFبه منظور ایجاد یک تصویر مشترک عملیات در ساحات تعین شده عملیات؛
* کمک به جامعه بین المللی در روند اصلاح و تقویت اداره ملکی؛
* آماده ساختن زمینه برای تشریک معلومات میان دولت افغانستان و سازمانهای مدنی؛
* تنظیم و ایجاد سهولت برای جلسات نوبتی مسؤلان امور به منظور تسهیل مذاکره و ارتباط میان دولت افغانستان/یوناما/ و رهبران محلی؛
* رهبری کمک به بخش ملکی پی آر تی ، مثلاً در بخش ترانسپورت، انجنیری و غیره؛ و
* آمادگی برای میزبانی و کمک با ناظراان بین المللی که در زمینه توسعه ساختارهای مدنی کمک می کنند.
در حال حاضر ۲۵ پی آر تی در سراسر افغانستان قرار آتی فعالیت دارند:
قوماندانی منطقه ای شمال
* کندز (جرمنی) ولایت کندز ؛
* مزارشریف (سویدن) ولایت بلخ؛
* فیض آباد (جرمنی) ولایت بدخشان ؛
* پلخمری (هنگری) ولایت بغلان ؛
* میمنه (ناروی) ولایت فاریاب.
قوماندانی منطقه ای غرب
* هرات (ایتالیا) ولایت هرات؛
* فراه (ایالات متحده) ولایت فراه ؛
* قلعه نو( اسپانیا) ولایت بادغیس ؛
* چغچران (لیتوانیا) ولایت غور.
قوماندانی منطقه ای جنوب
* قندهار (کانادا) ولایت قندهار؛
* لشکرگاه (بریتانیا) ولایت هلمند ؛
* ترینکوت (هالند) ولایت ارزگان ؛
* قلات (ایالات متحده) ولایت زابل.
قوماندانی منطقه ای شرق
* بامیان (زیلاندجدید) ولایت د بامیان ؛
* بگرام (ایالات متحده) ولایت پروان ؛
* نورستان (ایالات متحده) ولایت نورستان ؛
* پنجشیر (ایالات متحده) ولایت پنجشیر ؛
* گردیز(ایالات متحده) ولایت پکتیا ؛
* غزنی (ایالات متحده) ولایت غزنی؛
* خوست (ایالات متحده) ولایت خوست ؛
* شرن (ایالات متحده) ولایت پکتیکا ؛
* جلال آباد(ایالات متحده) ولایت ننگرهار؛
* اسدآباد (ایالات متحده) ولایت کنر ؛
* مهترلام (ایالات متحده) ولایت لغمان؛
* وردک (ترکیه) ولایت وردک
در قوماندانی منطقه ای پایتخت هیچ پی آر تی وجود ندارد.
سابقه
در آغاز از دسامبر 2002، پی آر تی ها تحت ایتلاف به رهبری امریکا فعالیت می کردند. اما به تدریج آیساف مسولیت شمار روزافزون پی آر تی ها را بعهده گرفته است. با آنکه همه ای پی آر تی ها توسط کشورهای جداگانه به صورت انفرادی رهبری میشود، بخشهای نظامی پی آر تی ها تحت قومانده قوماندان آیساف قرار دارد. در سطح منطقه ای، آنها را قوماندان منطقه ئی هماهنگ میسازند.
ناتو در تجهیز ارتش افغانستان سهم داشته و به آن کمک می نماید (جون ٢٠٠٧)
کمک مستقیم به اردوی ملی افغانستان یکی از وظایف کلیدی نظامی ناتو-آیساف است. ناتو-آیساف اکنون در پهلوی اردوی ملی افغانستان جنگیده است و با عرضه مربیان و فراهمآوری آموزش و تجهیزات، متعهد به تامین حمایت مستقیم و دوامدار به آنست.
ساختن یک اردوی ملی مؤثر افغانستان برای اعمار یک افغانستان متکی به خود بسیار مهم است.
ایالات متحده در صدر کشورهای عضو گروه هشت G8 برای توسعه اردوی ملی افغانستان قرار دارد، وپیشرفت قابل ملاحظه صورت گرفته است؛ برای بلند بردن قابلیت تحرک، حمایت محاربوی و خدمات محاربوی به کار بیشتر نیاز است.
همکاری ناتو با اردوی افغانستان معطوف بر بکار گیری آنست تا بر استخدام افراد، آموزش مقدماتی و نگهداری آن. ناتو از طریق تهیه تیم های مربیان عملیاتی و ارتباط به دولت جمهوری افغانستان کمک میکند تا قابلیت اردوی ملی افغانستان را به سطح عملیاتی ارتقا بخشد. این تیم ها در بخش آموزش کمک می کنند و در نقش مشورتی در عملیات اشتراک می کنند.
تیم های مربیان عملیاتی و ارتباط نقش بخصوص مهمی را در همآهنگی و جلوگیری از برخورد میان عملیات اردوی ملی افغانستان و آیساف بازی میکنند.
ناتو در حال حاضر 20 تیم مربیان عملیاتی و ارتباط را بکار گماشته است، و این اتحاد تلاش دارد این رقم را به صورت قابل ملاحظ افزایش دهد.
سروی انجام شده توسط ایشا فوندیشن (بنیاد آسیایی) در سال 2006 گزارش داد که 87% افغانهای مصاحبه شده به ارودی ملی افغانستان اعتماد داشتند.
اردوی ملی افغانستان یک نهاد واقعاً "ملی" است که از همه گروهای عمده ای قومی نمایندگی می کند.
اردوی ملی افغانستان با گذشت هر روز از لحاظ قدرت و قابلیت رشد می کند. سه سال قبل اردوی ملی افغانستان هیچ وجود نداشت که از آن سخن گفته شود، اما امروز اردوی ملی افغانستان ٣٥٠٠٠ نیرو دارد که بسیاری آنها در کنار نیروهای آیساف در عملیات ها سهم میگیرند. در بسیاری موارد، اردوی ملی افغانستان حالا در عملیات بزرگ دخیل است یا آنرا رهبری می کند.
کمک های تجهیزات که در این اواخر تکمیل شده است:
هنگری ٢٠٥٠٠ تفنگ هجومی و ١٥٠٠٠٠ مهمات
سلووینیا ١٠٠٠٠ ماشیندار، دو ملیون مهمات
ترکیه ٢٤ ضرب توپ ١٥٥ ملی متری
کمک های تجهیزات که در حال اجراست:
بلغاریا ٥٠ میل هاوان، ٥٠٠ دوربین، ٢١ عشاریه ٦ ملیون مهمات
کرواسی ١٠٠٠میل ماشیندار، ٣٠٠٠٠٠ مهمات
جمهوری چک ١٢ هلیکوپتر و ٢٠٦٤٠ ماشیندار
استونیا ٤٠٠٠ میل ماشیندار با ٤ تا ٦ ملیون مهمات
یونان ٣٠٠ میل ماشیندار
لتویا ٣٣٧ میل راکت انداز، ٨ میل هاوان، تقریباً ١٣٠٠٠ سلاح مختلف النوع و تخمیناَ ٩ ملیون مهمات
لیتوانیا ٣عشاریه ٧ ملیون مهمات
مونتی نگرو ١٦٠٠ میل ماشیندار، ٢٥٠٠٠٠ مهمات
پولند ١١٠ واسط نفربردار زرهی، ٤ ملیون مهمات
سویس ٣ موتر اطفایه
ترکیه ٢٢٠٠مرمی توپ ١٥٥ ملی متری
یک صندق اعتبار برای اردوی ملی افغانستان ایجاد شده است که مخارج انتقال و نصب تجهیزات که به اردوی ملی افغانستان اعانه داده شده ازآن تامین گردد. تا حال به این صندق مبلغ ٤٠٠٠٠٠ یورو توسط کشورهای ذیل کمک صورت گرفته است:
دنمارک ٢٥٠٠٠٠ یورو
بریتانیا ١٠٠٠٠٠ یورو
لوکزامبورگ ٥٠٠٠٠ یورو
برای تجهیز اردوی ملی افغانستان سرقوماندانی نیروهای متحد در اروپا SHAPE نقطه مرکزی آغاز و نهاد همآهنگ کننده است.
بر علاوه، ایالات متحده یک کمک ٨ عشاریه ٦ ملیارد ډالری را برای تجهیز اردوی ملی افغانستان به سطح ٧٠٠٠٠ سرباز اعلان کرده است.
در اجلاس ٢٦ جنوری سال ٢٠٠٧ وزرای خارجه کشور های ذیل اظهار آمادگی به سهمگیری بیشتر در آموزش یا تجهیز اردوی ملی افغانستان کردند: فرانسه، ایتالیا، هالند، جمهوری سلواکیا، ترکیه و کرواسی.
دو مشکل عمده ناتو در افغانستان چیست؟
1.حجم وسیع از عملیات که از فرهنگ و آموزش تا مسائل حاد نظامی و امنیتی را شامل میشود اولین مشکل اساسی ماموریت نیروهای ناتو در افغانستان است. از سوی دیگر چالشهای سیاسی در کشورهای عضو ناتو (به ویژه در کشورهای اروپایی) در مورد ضرورت خروج نظامیان این کشورها از افغانستان معضل دیگر ناتو و آمریکاست.
2.یکی از اشتباهاتی که در ابتدای استقرار ناتو در افغانستان از سوی این نیروها صورت گرفت آن بود که نیروهای ناتو تمام تلاش خود را برای استقرار امنیت در کابل و حومه آن صرف کردند در حالی که در آن موقع توجه چندانی به مناطق شرقی و جنوبی افغانستان نداشتند و این امر باعث شد که شبهنظامیان طالبان و القاعده با تجدید قوا در مناطق قبایلی جنوبی و هم مرز با پاکستان به ترمیم خود بپردازند. این امر در دو سال گذشته چالشهای فراوانی را برای عملیات مدیریت بحران ناتو در افغانستان ایجاد کرد و تلفات این نیروها را افزایش قابل ملاحظهای داد.
عملیات ها یبیشتر دستاورد کمتر
. براساس آمارهای منتشر شده از سوی اردوی آمریکا ، نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا در نه ماهه سال جاری دو هزار و هفت صد وشصت چهار عملیات هوائی انجام داده اند که در مقایسه با یکهزارهفتصدوهفتاد عملیات هوائی سال گذشته ، افزایش چشمگیری را نشان می دهد .
موفقیت های ناتو و دستاوردهای آن در چه عرصه هایی است.
ناتو هر چند که در چهار سال گذشته در برخی از حوزهها در افغانستان از جمله بازسازی روستاها، بهبود کیفیت بهداشتی، افزایش شاخصهای توسعه انسانی، پروژههای عمرانی و راهسازی، بهبود کیفیت آموزشی و... پیشرفتهایی داشته اما نتوانسته است امنیت را بهطور کامل در سرتاسر افغانستان برقرار سازد. اکتفای ناتو به کابل و مناطق غرب و شمالی افغانستان و ترس از حضور در مناطق جنوبی این کشور- که مأمن تروریستهای القاعده و طالبان است- باعث شد تا تروریستها با تجدید ساختار و قوای خود مجددا نیرو گرفته و عملیاتهای خود علیه نیروهای ناتو و ارتش و پلیس افغانستان را از سر بگیرند
Prt در ولایت ننگر هار
بازگشت حدود 100.000 نفر شهروند افغانی به افغانستان در سال 2008
- اعلام ننگرهاربه عنوان ایالت عاری از خشخاش امسال توسط دفتر مواد مخدر و جرائم سازمان ملل ایالتی (از بین بردن 20.000 هکتار، 200.000 متر مربع در سال 2007)
- استحکام راه های متصل به آزادراه های اصلی در تمامی 22 بخش ننگرهار
- ننگرهار هم اکنون یکی از حاصلخیز ترین مناطق کشاورزی در افغانستان به شمار آمده و پی تی آر در حال فعالیت برای گسترش و بهبود شبکه های آبیاری آن است.
- حمایت پی آر تی از فعالیت های انجام گرفته در زمینۀ بازسازی راه ها و پل ها، مدارس، ساختمان های دولتی، مدیریت آبرسانی و زیرساخت های بازار.
- پی آر تی ننگرهار در حال تامین وام های خرد برای فعالیت های تجاری کوچک و کمک به آنان برای بازگشایی و گسترش فهرست تهیه، بازگرداندن تجهیزات تجاری و استخدام متقاضیان.
توسعۀ فعالیت های تجاری کوچک – بازار اصلی فعالیت کونار هم اکنون دارای بیش از 600 فروشگاه است که تعداد آن از 100 فروشگاه در سه سال گذشته بیشتر است.
Prt ولایت کونر
- ساخت 16 مدرسه، 20 کلینیک پزشکی و 8 مرکز منطقه ای توسط پی تی آر کونار
- تکمیل 13 جاده و 11 پل توسط این پی تی آر. راه های جلال آباد-آسمر و رودخانه پچ کمک فراوانی در کوتاه کردن زمان جابجایی داشته و دو مرکز تجاری ناحیه ای را به جلال آباد متصل می کنند.
- کونار هم اکنون دارای خدمات تلفن همراه در این ایالت است.
- اعلام کونار به عنوان ایالت عاری از خشخاش در سال 2007 توسط دفتر مواد مخدر و جرائم سازمان ملل
ه اساس آخرین گزارش از طرف موسسه اکبر، عاید سرانه افغانستان از درک کمک های جهانی صرف 57 دالر فی نفر افزایش یافته است، درحالیکه بعد از مداخلات دوساله نیروهای ائتلاف جهانی در کشورهای بوسنیا و ایست تیمور، عواید سرانه این کشورها به ترتیب 679 دالر و 233 دالر افزایش نمود. همچنان در افغانستان به هر 1000 فرد این کشور، 1.5 سرباز خارجی موجود است، در حالیکه این رقم در عراق هفت و در بوسنیا 19 است
ترکیب ناتو در مناطق مختلف جغرافیایی افغانستان در سال 2007 منابع فرانسوی
ترکیب جغرافیایی نیروها بر اساس منابع آلمانی در سال 2006
1 - چالش های ناتو در افغانستان
- فشار افکار عمومی
- اختلافات داخلی و تصمیمگیریهای غیر منسجم
26 کشور عضو ناتو و 11 کشور شریک و همکار ناتو که در قالب نیروهای آیساف (نیروی بینالمللی کمک به تأمین امنیت افغانستان) گرد آمدهاند، از نقطه نظرات بسیار متفاوت در مورد نحوه حضور و عملیات در افغانستان برخوردار هستند که نمونه آن خودداری فرانسه، آلمان، ایتالیا و اسپانیا از حضور در مناطق بحرانی افغانستان میباشد.
- عدم آمادگی برای جنگهای چریکی
- هزینههای گزاف حضور در افغانستان
- تلفات نظامیان ناتو در افغانستان
در سال 20021 تا 2008 مجموعا حدود 1050 نفر کشته –در سال 2006 حدود 58 نفر و درسال 2007 حدود 225 نفر و درسال 2008 350حدود نفر کشته که در سال 2008 به نسبت 2007 رشد 36 درصدی کشته است. در مجموع آمار کشته های دو سال 2007 و 2008 با تمام کشته ها در 6 سال 2001 تا 2006 برابری می کند.
- عدم تمایل برای حضور در مناطق پرخطر
- کمبود نیرو و تجهیزات
در خواست افزایش نیرو توسط فرماندهان ناتو (از 40 هزار به 80 هزار نفر) هستند.
در افغانستان به ازای هر 1000نفر افغان یک و نیم سرباز ناتو است و در کوزوو برای هر 1000 نفر 19 سرباز ناتو وجود داشت.
- عدم آشنایی با فرهنگ و سنن جامعه افغان
- وضعیت جغرافیایی افغانستان
هلیکوپترهای معروف آمریکایی به نام بلک هاوک (Black Hawk) که قدرت و کارایی خود را در اکثر عرصههای جنگی نشان دادهاند، برای شرایط جغرافیایی افغانستان چندان مناسب نیستند. تاکنون بیش از دهها هواپیما و هلیکوپتر آسیبدیده و یا ساقط شدهاند و ناتو در اغلب موارد، سقوط هلیکوپترها و هواپیماهای خود را با دلایل فنی توجیه کردهاست.
- عدم هماهنگی بین نیروها
- دو نیروی نظامی مستقر در افغانستان یعنی نیروهای ائتلاف تحت رهبری آمریکا و نیروهای آیساف به رهبری ناتو، اگرچه در ظاهر شباهتهایی با یکدیگر دارند، اما از نظر جایگاه قانونی، ساختار فرماندهی، نوع مأموریت، قواعد درگیری، اهداف و برخورداری از امکانات تفاوتهای آشکاری دارند. عمدهترین اختلاف بین این دو نیرو، عدم هماهنگی با یکدیگر و تعاریف متفاوت آنها از امنیت است.
- همچنین اختلاف زیادی در زمینه مبارزه با مواد مخدر، نحوه عملیاتها، اقدام علیه طالبان در داخل پاکستان، مذاکره با طالبان و امثالهم وجود دارد.
نیروهای ناتو و ائتلاف نه تنها با یکدیگر بلکه با نیروهای افغان نیز هماهنگی ندارند؛ به گونهای که حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان، بارها ناتو و نیروهای نظامی به رهبری آمریکا را متهم کرده است که با امتناع از همکاری و هماهنگی با متحدان افغان خود، باعث مرگ شهروندان افغان میشوند.
- تلفات غیر نظامیان
تعداد غیر نظامیانی که در سال 2007 بر اثر عملیات نیروهای نظامی خارجی کشته شدهاند، بیش از تلفات غیرنظامیان به دست شورشیان داخلی افغانستان است. در سال 2007، بیش از شش هزار نفر بر اثر درگیریهای طالبان و نیروهای خارجی جان خود را از دست دادهاند که بخش اعظم آن را غیرنظامیان افغان تشکیل میدهد.
آمار ها نشان می دهد 45 در صد کشته شدگان غیر نظامی توسط بمباران ناتو بوده است.
و تعداد کشته ها از سال 2006 تا 2007 60 درصد افزایش داشته و از 4000 نفر به 6700 نفر افزایش داشته است.
- تولید و قاچاق مواد مخدر
طبق آمار ملل متحد تریاک از 185 تن در سال 2001 به 8200 تن در سال 2007 برسد. این افزایش عمدتا به مناطق جنوبی مثل هلمند مربوط می شود که تحت کنترل ناتو بوده و نبرد در آنجا ادامه دارد و بیشترین تعداد نیروهای ناتو در جنوب افغانستان است.
- پناهگاه امن طالبان در پاکستان
حمایت پاکستان از طالبان و مناطق قبایلی و مخالفت با بمباران این مناطق توسط ناتو
- وخامت اوضاع اقتصادی و اجتماعی افغانستان
نتایج تحقیقات دانشگاه کابل که تحت عنوان «گزارش توسعه انسانی افغانستان در سال 2007» منتشر شد، نشان میدهد که صرف نظر از قاره آفریقا، وضعیت توسعه انسانی اعم از تعلیم و تربیت، طول عمر و شرایط اقتصادی افغانستان، در پایینترین سطح در مقایسه با سایر کشورهای جهان قرار دارد. گزارش توسعه انسانی در افغانستان همچنین حاکیست که حدود یک سوم افغانها همچنان از کمبود مواد غذایی و یا دسترسی نداشتن به آب شرب رنج میبرند و در قیاس با نرخ 32 درصدی مردان باسواد، تنها 10 درصد از زنان کشور باسوادند. علیرغم آنکه نرخ مرگ و میر کودکان افغان از 165 نفر در یک هزار به 135 نفر در یک هزار رسیده است، اما باز این کشور به لحاظ نرخ مرگ و میر کودکان و نیر نرخ مرگ و میر مادران به هنگام زایمان، مقام نخست را در جهان داراست. امید به زندگی در افغانها که در سال 2003 میلادی 5/44 سال بود، در سال 2005 به 43 سال کاهش یافته است.
- بیاعتمادی فزاینده مردم افغانستان
بی اعتمادی به ناتو به علت نا کارآمدی آن در مبارزه با تروریسم و کشتا غیر نظامیان و بی توجهی به سنن و فرهنگ جامعه افغانی
- افزایش توان طالبان
تعدا انان براساس منابع روسی به حدود 8 تا 12 هزار نفر در سال 2088 می رسد
در سال 2006 حدود 117عملیات انتحاری داشته اند که به نسبت سال 2005 حدود 6 برابر شده است. در سال 2007 حدود 123 عملیات انتحاری بوده که 30 درصد رشد را نشان می دهد.
2ـ راهکارهای ناتو
- افزایش نیروهای نظامی
افزایش نیرو ها همواره خواست فرماندهان ارشد ناتو در افغانستان بوده است.نیروها در سال 2006 حدود 35500 نفر نیرو بوده که در سال 2008 به حدود 52 هزار نفر رسیده و د رسال 2009 به حدود 80000 نفر نیرو خواهد رسید.
- دعوت از کشورهای منطقه (عمدتاً اسلامی)
تلاشهایی از جانب آمریکا صورت گرفته است اما چندان موفق نبوده اند و با پایان دوره آقای بوش موضوع مسکوت مانده است.
- همزمانی عملیاتهای نظامی با تلاشهای بازسازی
باید بازسازی پس از عملیات های موفق و باز پس گیری مناطق از طالبان به سرعت شروع گردد تا دورباره مناطق برای حضور طالبان آماده نباشد.
- دعوت از روسیه
برای عبور کاروانهای اکمالاتی و تجهیزاتی ناتو به افغانستان .که سفیر روسیه با رسال تجهیزات نماتو البته تجهیزات غیر نظامی موافقت نموده است. همینطور روسیه در مورد مبارزه با مواد مخدر در قالب شورا ناتو- روسیه از سال 2005 با ناتو همکاری دارد.
- مصالحه با طالبان
از سال 2007 به اینسو مطرح بوده و
نشست هایی در عربستان با حمایت و میانجی گری پالدشاه عربستان و کمک و حمایت
بیتانیا و نواز شریف از پاکستان انجام شد ولی با مخالفت جدی گروههای سیاسی در
افغانستان مواجه شده و در حال حاضر با توجه به پایان یافتن دوره کاری
آقای کرزی و مشخص نبودن استراتژی اوباما موضوع مسکوت مانده است.
- فشار به پاکستان
کنترل مناطق قبایلی و سرحد برای عدم حمایت و ورود طالبان پاکستانی به افغانستان ووحمایت و تجهیز طالبان افغانستان که البته تا موضوع خط دیوراند و مناقشه افغانستان و پاکستان در مورد این خط مرزی مرتفع نگرد این موضوع نیز حل نخواهد شد
- تجهیز قبایل افغان
موضوعی تحت عنوان اربکی سازی که مفهوم آن تجهیز قبایل افغان برای اعاده صلح از طریق مردم می باشد که البته با مخالفت گروههای سسیاسی مخالف دولت مواجه شده ایت و آنها اعتقاد دارند بعدها همین گروهها به فرض موفقیت طرح می توانند خود خطری برای دولت باشند.
-نقش ایران در موفقیت ناتو
1."ژاپ د هوپ شفر"، دبیرکل ناتو روز دوشنبه گفت که این سازمان باید برای کسب حمایت منطقه ای از جنگ فزاینده در افغانستان با ایران به تعامل بپردازد. آسوشیتدپرس افزود: این فراخوان ناگهانی از سوی رییس این پیمان غربی در حالی صورت می گیرد که دولت جدید آمریکا به ریاست باراک اوباما در تدارک اعزام 30 هزار سرباز دیگر به افغانستان است، جایی که شبه نظامیان طالبان در حال سازمان دهی مجدد بوده و خشونت رو به افزایش است. این نیروها به 62 هزار سریاز ناتو و آمریکا که اکنون در افغانستان حضور دارند، می پیوندند. د هوپ شفر در سخنرانی برای موسسه پژوهشی "دستور کار امنیت و دفاع" در بروکسل گفت: "ما باید از نگاه کردن به افغانستان بصورت یک جزیره دست برداریم ... مسایل افغانستان را نمی توان تنها با افغانستان حل کرد." وی افزود که این مستلزم اتخاذ رویکردی وسیعتر است که شامل تمام همسایگان افغانستان شود. شفر گفت: "ما نیازمند بحثی هستیم که تمام بازیگران ذیربط یعنی افغانستان، پاکستان، هند، چین، روسیه و البته ایران را دربرگیرد. ما نیازمند رویکردی مصلحت جویانه برای حل این چالش بسیار واقعی هستیم."
2. بحث لوجستیک نیروهای ناتو به علت نامن بودن مسیر پاکستان و عدم موافقت روسیه و برخی کشورهای آسیای مرکزی مانند قرقیزستان که خواهان برچیده شدن پایگاه آمریکا گردیده پس از دیدار مدودف و قربان بیگ باقی اف و ......
روزنامهی کلنر آنتسایگر از قول یک کارشناس نظامی در پاکستان نوشته است که در شرایط موجود تامین نیروهای ناتو بدون استفاده از خاک ایران تقریباَ ناممکن است. تا کنون ۷۰ تا ۸۰ درصد آذوقه و سوخت و مایحتاج تسلیحاتی نیروهای ناتو در افغانستان، از طریق خاک پاکستان به این کشور ارسال میشدهاند. اما هم انبارهای ناتو در درون خاک پاکستان و هم مسیر ارتباطی این کشور با افغانستان (کراچی- کویته- تنگهی خیبر- قندهار) در ماههای اخیر آماج حملات و خرابکاریهای هدفمندانهی نیروهای طالبان بودهاند. به ویژه از آبانماه گذشته این گونه حملات تشدید شدهاند و خسارات و اختلالات سنگینی در فعالیتهای لجستیکی و تدارکاتی ناتو در افغانستان به وجود آوردهاند.
نتیجه گیری
به نظر میر سد در آینده نزدیک استراتی ناتو در قبال افغانستان چندان تغییر ننموده و چالش های ناتو در افغانستان در چند سال آینده به همین گونه تداوم داشته باشد .تا مسایل و اختلافات داخلی ناتو در مورد موضوع افغانستان مرتفع نگردد سایر موانع و چالش ها به قوت خود باقی خواهد بود.استراتی ایلات متحده بریتانیا و آلمان در افغانستان برای اعاده صلح و امنیت با هم متفاوت است و این مساله آینه ناتو در افغانستان را دچار آشفتگی ناکارآمدی و سرانجام عدم موفقیت در انجام اهداف اولیه ناتو در افغانستان خواهد نمود. همچنین تا کنون عزم راسخی برای تقویت ساختارهای نظامی و دفاعی افغانستان در مقابله با نیروهای مخالف و طالبان وجود نداشته و این مساله آینده دولتهای افغانستان را با چالش جدی مواجه خواهد نمود.